Onze opvoeding en emoties
Wie van ons heeft nou als kind ervaren dat al onze emoties er mochten zijn en dat dit geen enkele negatieve consequentie had?
Wie van ons heeft vroeger nou volledig de ruimte en veiligheid gevoeld om alles er te laten zijn, hoe ongelukkig qua timing, of hoe onaangepast aan de geldende norm, ook?
Even heel eerlijk
We hebben een lastige verstandhouding met emoties. Officieel zijn ze welkom enzo, maar eigenlijk vinden we ze maar lastig en ingewikkeld. Vooral als ze – zoals nu bijvoorbeeld bij mijn jongste zoon – nogal heftig en langdurig naar buiten komen. Dan wordt het al gauw teveel. En voelen we ons machteloos, omdat we het idee hebben dat we iets moeten doen om de situatie te veranderen. Wat het kan zo toch niet blijven?!
Maar dat is dus echt niet zo. Dit ongemak komt voort uit onze eigen kindertijd, want wij hebben ook niet geleerd dat emoties er echt mogen zijn en dat ze weer overgaan en vooral het allerbelangrijkste zijn.
En dus vinden velen van ons het super lastig om echt aanwezig te blijven bij die (ongewenste) emoties en ze te erkennen.
Toch is dit wat nodig is
Wanneer hier echt alle ruimte voor is, kan de emotie doorstromen en in iets anders veranderen. Maar ze gaat nooit echt weg door onderdrukken. Ze zal altijd terugkomen. Al vinden we het nog zo irritant, vermoeiend, of onlogisch, erbij blijven en erkennen is het enige medicijn.
En nu?
Het goede nieuws is dat dit juist doorleven en erkennen van onze gevoelens zorgt voor innerlijke groei, rust en geluk. Er ontstaat steeds meer ruimte voor het omgekeerde van depressie: VRIJE EXPRESSIE.
In mijn praktijk maak ik dagelijks mee wat het mensen brengt wanneer ze dit niet alleen gaan ‘snappen’, maar ook echt gaan toepassen.
Gelukkig kunnen we het alsnog leren. En dat is makkelijker dan je denkt. ?
Weet jij dat jij eigenlijk ook een moeilijke relatie hebt met je eigen emoties, of die van anderen?
En wil je dan dan nu eindelijk vanaf?
Doe het dan! Het zal je enorm veel opleveren! Beloofd.
