Vandaag ben ik 10 jaar getrouwd met Ferenc. Wauw wat een lange tijd. Het voelt als gisteren toen we in het kerkje in Vreeland “JA” zeiden tegen elkaar. 10 dagen later was ik al zwanger van Boaz. In combinatie met een geweldige grote klus bij de Gemeente Amsterdam en in het 4de en laatste jaar van mijn opleiding tot Levenstherapeut, best een rollercoaster.
Als ik een ding heb geleerd de afgelopen jaren is dat dat praten met elkaar echt van essentieel belang is voor de relatie en voor je gevoel naar de ander.
Vooral als er kinderen en drukke banen zijn is de neiging om praten uit te stellen. Stiekem vind je het best spannend en heb je geen zin in gedoe. Maar in werkelijkheid ontwijk je het omdat je denkt dat het wel vanzelf overwaait, niet zo belangrijk is, of omdat je geen puf of zin denkt te hebben in gedoe of in misschien zelfs wel ruzie. Herkenbaar toch? Het probleem is dat wanneer je te lang niet praat er iets onzichtbaars tussen jullie in komt te staan dat steeds groter wordt. Dat onzichtbare ding maakt dat de liefde die jullie voor elkaar voelen moeilijker te voelen is. Dat gaat heel langzaam, bijna onopgemerkt. Maar na zo’n gesprek – mits je dit bewust en geweldloos doet – voelt het tussen jullie echt weer heel anders. Daarna is er weer veel meer ruimte om de fijne dingen te voelen. Het voelt lichter, makkelijker, positiever en vrijer.
Nu hoor ik je denken: Hoe doe ik dat dan geweldloos? Door met een open hart vanuit je eigen gevoel en behoefte te vertellen wat je dwarszit. Je zegt dan dingen als: “Ik voel me niet gezien, wanneer je tijdens het feest de hele avond niet naar me omkijkt en alleen je eigen ding doet.” Dan kan je partner daarop reageren vanuit zijn ervaring/ beleving. Ook weer vanuit zijn, of haar eigen gevoel. Je zegt dus niet: “Jij besteed geen aandacht aan mij, wanneer we op een feest zijn.” Kun jij voelen dat dit veel meer een verwijt is? Dus je eigen behoefte mag en moet er zijn en gedeeld worden. Maar maak de ander er niet verantwoordelijk ervoor.
Oefening om je op weg te helpen
Om vaker te oefenen met praten, zodat de drempel nooit te hoog kan worden, heb ik nog een simpele, maar zeer effectieve oefening voor je:
Zoek een rustig moment met z’n tweeën zodat jullie niet gestoord kunnen worden. Dan gaan jullie 5 min. lang om de beurt vertellen over hoe het met je gaat en wat er in je omgaat. De ander luistert alleen maar. Niet reageren, niet meteen er wat van vinden. Gewoon horen. Na 5 min. is de ander aan de beurt.Na die 10 minuten gaan jullie eerst evalueren. Hoe was dat om zo 5 minuten aan een stuk door te vertellen en te ervaren dat de ander aanwezig is en luistert? Hoe voelde je voor die 5 minuten en hoe erna? En hoe was het om naar de ander de luisteren?
Als dit allemaal besproken is, gaan jullie pas na of jullie nog iets willen/ kunnen met de inhoud van wat er gezegd is.
Deze oefening geef ik regelmatig mee aan cliënten die aangeven thuis bijvoorbeeld zich geleefd te voelen. Of te weinig tijd te hebben voor zichzelf en/of de ander. Maar ook als ik uit een gesprek opmaak dat er dingen thuis niet worden besproken die wel ruimte zouden moeten krijgen.
Ik zou zeggen ga het proberen en realiseer je dat het de eerste keer het moeilijkst is, dus een paar keer oefenen voor mooie resultaten is een goed idee.
Veel plezier en succes!
En ik hoor heel graag hoe dit voor je is. Deel het met me. Vind ik leuk!
Mocht je het toch maar niet doen, dat aangaan van het gesprek, zou het kunnen dat er een blokkade op zit doordat je beperkende overtuigingen gelooft die je belemmeren om het aan te gaan. Het is daardoor te lastig in je eentje. Hiervoor heb ik een fantastische online cursus die je zelf in 28 dagen thuis kunt doen. Wil je hier meer over weten? Neem dan contact met mij op.